در عکس های سیاه و سفید موجود در بایگانی های ملی کانادا ، به نظر می رسد دقیقاً مانند یک ایگلو در سواحل سنگی کینگ گیت است.
اما موضوعی خارج از بحث است: هیچ برفی روی زمین نیست. قایق های موجود در آب و چمن های بوته ای تندرا ثابت می کنند که این یک صحنه زمستانی نیست – اواسط تابستان است.
دلیل این امر این است که دیواره های این ایگلوها بلوک های یخی نیستند ، بلکه پلی استایرن به نام Durofoam است که محصول یک آزمایش وحشی در یک جامعه شمالی در اواخر دهه 1950 است.
اگرچه امروزه می توان مفهوم خانه های کف مانند را “به طرز مضحکی ناکافی و حتی بی عاطفه” دانست ، اما ساکنان سابق این آزمایش را به عنوان نمونه ای از روحیه همکاری در جوامع شمالی دهه 1950 به یاد می آورند.
در همین حال ، کانادا با تشویق اینویت برای کنار گذاشتن سبک زندگی سنتی عشایری و استقرار در جوامع دائمی ، تلاش خود را برای اعمال حاکمیت در شمال افزایش می دهد.
کلید این پروژه کارمندان شمالی سرویس یا NSO بودند. آنها اغلب در میان اولین افراد سفیدپوست در این جوامع جدید ، نمایندگی دولت فدرال ، تهیه برنامه های اجتماعی و توسعه اقتصاد محلی را که می تواند وجود این شهرک ها را توجیه کند ، بر عهده داشتند.
اولین این افسران جیمز هیوستون بود که در اوایل دهه 1950 از سگها بهمراه خانواده جوان خود به کینگ گیت ، نوناووت – که آن زمان کیپ دورست ، شمال غربی آمریکا نام داشت – رسید.
جان هوستون ، پسرش که در کینگ گیت بزرگ شده و اکنون فیلم هایی درباره شمال ساخته است ، گفت: “او مسئولیت نمایندگی تمام ادارات دولتی در منطقه را داشت.”
سوزنی از کف آجر در سواحل سنگی کینگ گیت. آب های آزاد نشان می دهد که این یک صحنه تابستانی است. (کتابخانه و بایگانی در کانادا / شورای ملی فیلم کانادا / a114847)
“بنابراین یکی از موارد توسعه اقتصادی بود ، و بخش دیگری از آن مسکن ، جهانگردی بود ، می دانید ، شاید حتی … تحقیق و توسعه.”
همه اینها هنگامی اتفاق افتاد که جیمز هیوستون به همراه پیتر پیتزولاک ، مردی کینگ گیت که جان هوستون او را “نوعی نبوغ” توصیف کرد به جنوب سفر کردند.
برای یک نمایشگاه تابستانی ، از Pitseolac خواسته شد تا ایگلویی از آجرهای فوم سخت بسازد تا نحوه ساخت آن را نشان دهد.
هوستون گفت: “جایی در امتداد خط ، پدر من این ایده را پیدا کرد که:” یک لحظه صبر کنید ، شاید بتوان از این موارد به نوعی در قطب شمال استفاده کرد. “
جیمی منینگ ، نوه Pitseolak و دوست نزدیک هوستون ، گفت که خانواده های بیشتری در Kinggate زندگی عشایری را ترک می کنند و در جامعه مستقر می شوند و این امر منجر به کمبود شدید مسکن می شود.
Pitseolak با استفاده از قطعات فوم از قبل برش خورده ایگلوی پلی استایرن می سازد. هوستون گفت که این ایده از یک تظاهرات نمایشی برای نمایشگاهی در کانادا ساخته شده است. (ارسال شده توسط خانواده هوستون)
هوستون گفت پدرش بلافاصله پتانسیل طراحی Pitseolak را دید.
وی در مورد خلاقیت های کف آجری گفت: “شاید آنها بتوانند به گسترش سهام مسکن کمک کنند.” “شاید آنها در گردشگری مفید باشند ، [or] شاید اینوئیت ها که هنوز در حال گذر از سبک زندگی عشایری و سبک زندگی در جامعه بودند ، می توانستند … از آنها استفاده کنند زیرا قابل حمل هستند. می توان از آنها در خشکی استفاده کرد. “
پس از اینکه هیوستون برای تهیه Durofoam با شرکتی در Kitchener ، انتاریو ، که می خواست محصول خود را در قطب شمال آزمایش کند ، مذاکره کرد ، Pitseolak طرح را قطع کرد و قطعات را به Kinngait برد.
منینگ در نوجوانی در Kinngait به یاد می آورد که تیم محلی با استفاده از تار برای اتصال قطعات ، ایگلو را جمع می کنند.
وی گفت: “دیدن آن بسیار جالب بود.” هیچ وقت نبود
ایگلو آجری فوم در جاده Kinngait به یک آپارتمان به سبک غربی نشسته است. در حالی که خانواده های اینویت سبک زندگی عشایری را رها کرده و در کینگایت مستقر شدند ، این جامعه از کمبود شدید مسکن رنج می برد. (کتابخانه و بایگانی کانادا / صندوق های رزماری گیلیات ایتون / e010835896)
مسکن و میزبانی
مدتی گل ایگل ها از یک گل کوتاه لذت بردند. آنها چندین خانواده از جمله یک پیرمرد محلی ، اندرو کینگواشیاک و برخی از دوستان منینگ را در خود جای داده بودند.
منینگ گفت: “ما دیدار می کردیم و برای چای می رفتیم تا در زمستان گرم شویم.” به یاد داشته باشید که چگونه نور حتی در شب فیلتر می کند و فضای داخلی را روشن می کند.
هوستون گفت ، بعضی از آنها برای اسکان گردشگران در یک اردوگاه نزدیک استفاده می شد ، بخشی از یک تلاش اولیه ماجراجویی برای گردشگری است. طبق گفته منینگ ، شورای ملی فیلم حتی از یکی به عنوان کیت استفاده می کرد.
وی گفت: “این بخشی از منظره به طرز عجیبی بود.”
پیر اندرو کینگواکیاک ، درست ، در یکی از گل های گلدان پلی استایرن. کینگ واتسیاک از پاهای خود استفاده نکرد و در اثر آتش گرفتن یک ایگلو جان خود را از دست داد. (ارسال شده توسط خانواده هوستون)
این ایده حتی توجه بین المللی را نیز به خود جلب کرد. نوشتن در گفتگو، اسکات دومونتسو ، دانشجوی فوق دکترا در دانشگاه ترنت که در شمال کانادا تحصیل می کند ، یک روزنامه استرالیایی را توصیف کرد که از این ایده خودداری کرده و آنها را “بهتر از خانه های برفی” (البته در بخش کودکان) خواند.
امروز ، دومونتسو می نویسد ، “ایده اسکان مردم در [polystyrene] کلبه ها به طرز مضحکی ناکافی و حتی بی شرمانه به نظر می رسند … خصوصاً در مقایسه با استانداردهای مسکن غیر بومی کانادا. “
در واقع ، حتی در این زمان ، ساکنان توجه دارند که ایگلو مشکلات خود را دارد. هوستون از آنها به عنوان عایق ضعیف یاد می کند که بیش از یک چراغ روغن سنتی سنتی یا بیشتر به آن احتیاج دارند قلیقکه ایگلوی ساخته شده از برف را گرم می کند.
منینگ عکس این را به خاطر می آورد.
وی گفت: “بگذارید به شما بگویم ، آنجا هوا بسیار گرم است.” “این بسیار ضد باد است. و در واقع نمی توانید گرمای زیادی در آنجا وارد کنید. در غیر این صورت عرق می کنید.”
منینگ ، خانواده اش را در یکی از سوزن های کف قرار داد. او گفت که در داخل ایگلو “بسیار گرم” است. (ارسال شده توسط خانواده هوستون)
اما این ایده واقعاً پس از یک حادثه دلخراش که یک نقص خطرناک در طراحی آنها را آشکار کرد ، مورد بی مهری قرار گرفت.
منینگ یادآوری می کند: “ما در مدرسه قدیمی خود یک فیلم سیاه و سفید 16 میلی متری تماشا کردیم ، و وقتی آنها یکی از چرخ های پروژکتور را عوض کردند … همه برای تهیه سیگار و مقداری هوای تازه بیرون رفتند.” “
“سپس کسی دود سیاه زیادی را دید که به هوا شلیک می کند.”
ایگلو ، متعلق به کینگ واتسیاک ، بزرگ ، آتش گرفته بود و به سرعت در شعله های آتش فرو رفت. کینگ واتسیاک که از پاهای خود استفاده نکرد ، در آتش جان سپرد.
این حادثه خطرات استفاده از آجرهای کف به عنوان مصالح ساختمانی را برجسته می کند. اما Kinngait نیز در حال تغییر بود – با استقرار بیشتر خانواده ها ، مهاجرت بیشتر به خانه های به سبک غربی.
Pitseolak به طور ناقص یک سوزن فوم را بررسی می کند. Dumonceaux ، محقق ، می گوید که igloos یک نمونه نادر و اولیه از همکاری دولت کانادا در زمینه راه حل های مسکن محلی است. (ارسال شده توسط خانواده هوستون)
“آزمایش عالی”
امروز گل ایگلوها از Kinngait ناپدید شده اند. اما محقق Dumonceaux می گوید که باید از آنها بعنوان یک لحظه نادر در تاریخ یاد کرد که دولت کانادا سعی در تهیه مسکن “از نظر فرهنگی” داشت.
وی گفت: “فهمیدن اینکه … نوعی مشارکت محلی در پروژه های آنها وجود دارد و آنها در تلاشند تا نیازهای این جوامع را برآورده کنند ، برای من تعجب آور بود.”
از نظر هوستون ، این داستان بیانگر آزمایشات وحشی است که در آن دوران در جوامع شمالی در حال وقوع بود ، زیرا ساکنان همه چیز را از چاپ گرفته تا مجموعه تجاری Eiderdown امتحان می کردند. بعضی چیزها باقی مانده و برخی دیگر نه.
جیمز هوستون کنده کاری های محلی کودکان اینوئیت را در Kinngait نشان می دهد. هوستون همچنین به عنوان عامل توسعه صنعت منبت کاری و چاپ محلی در کینگایت ، یکی از چندین آزمایش برای ساختن اقتصاد محلی است که وی در دهه 1950 اداره کرد. . (کتابخانه و بایگانی کانادا / شورای ملی فیلم کانادا / a189969)
وی گفت: “آن وقت همه اینها یک آزمایش بزرگ بود.”
“من Kinngait را از … جوانی به یاد می آورم ، به عنوان مکانی برای ایده پردازی عالی بین اینوئیت ها و قالونات، “یا مهاجران.” آنها گفتند ، شما می دانید ، “جهنم چگونه برنده خواهیم شد؟ چگونه با هم راهی برای پیشبرد فکر کنیم؟ “
وی گفت: “به من اعتقاد دارد که این چیزی است که امروز می توانیم از آن خیلی بیشتر استفاده کنیم.”
منینگ در Kinngait موافقت می کند. وی گفت شاید هنوز وقت آن نرسیده است که از ایگلوهای از پیش ساخته شده دست بکشیم.
وی گفت: “این ایده … حدود 10 سال پیش هنگامی که … ما در حال صحبت بودیم ، می دانید ، خدای من ، ما واقعاً فاقد مسکن هستیم.”
“این مطالب اشتباهی بود. اما می دانید ، شاید این چیزی است که می توانید دوباره امتحان کنید.”
هوستون در کنار یکی از ایگلوهای Kinngait ایستاده است. (ارسال شده توسط خانواده هوستون)
- ۰۰/۰۳/۲۲