چشم انداز: فشار سنج جدید هند محرومیت از خانوارهای فقیر را نشان نمی دهد

 

سیستم آماری هند در وضعیت نامناسبی قرار دارد.  یکی از جنبه های این امر کمبود نظرسنجی های خانگی ملی است.  آخرین نظرسنجی مصرف ملی نمونه برداری (NSO) ، با نادیده گرفتن دور تحت ستم 18-2017 ، به 2011-12 2011 برمی گردد.  نظرسنجی خانوارها در سطح منطقه و نظرسنجی های سالانه بهداشت از سال 2013 شنیده نشده است. آخرین نظرسنجی ملی بهداشت خانواده ، NFHS-5 ، اکنون به طرز عجیبی در میان برخی از کشورها توزیع شده است ، جایی که نظرسنجی به طور منظم در 2019-20-20 به پایان رسید و سایر کشورها. اگر از خط خارج نشود به تعویق می افتد.  دهه سرشماری و دومین سرشماری اجتماعی اقتصادی و کاست (SECC) قرار بود امسال برگزار شود.  اما از آنها خبری نیست.

در این خلا stat آماری ، همه نگاه ها به مرکز نظارت بر اقتصاد هند (CMIE) و نظرسنجی هرم خانه مصرف کننده (CPHS) آن است.  CMIE یک آژانس خصوصی است که درگیر جمع آوری و جمع آوری آمار هند برای فروش است.  CPHS یک بررسی دوره ای است که از ژانویه 2014 سالانه سه بار در “موج” های متوالی چهار ماهه انجام می شود. براساس وب سایت CMIE ، این تحقیق بر اساس “نمونه ای کاملاً هندی با بیش از 170،000 خانوار” است.  علاوه بر این ، این باید یک مجموعه داده پانل باشد که به طور عمده همان خانوارها را در طول زمان ردیابی می کند ، اگرچه نرخ پاسخ متفاوت است و خانواده های جدید اغلب برای جبران سایش اضافه می شوند.

به جز قیمت مناسب ، مجموعه داده های CPHS – یا حداقل به نظر می رسد – مانند رویای محققان است.  این تبدیل به یک فشارسنج واقعی از اقتصاد هند شده است ، به طور دقیق از نظر داده ها در مورد درآمد ، هزینه و اشتغال نظارت می شود.  مقالات پژوهشی مبتنی بر داده های CPHS نیز قارچ هستند.  CPHS حتی دوره را ادامه داد ، همانطور که به ما گفته می شود ، در طول بحران Covid-19.  این کشور بدهی خوبی به CMIE به دلیل کمک به سیستم آماری ضایع شده خود دارد.

با این وجود واقعاً درست است که CPHS یک “بررسی پایدار ، نماینده ملی و پانل خانوار” است ، همانطور که در مقاله بحث بانک جهانی در ژوئن 2021 بیان شد ، بسیاری از توصیف های مشابه این نظرسنجی را در مقالات تأثیرگذار تکرار می کند؟

به آن فکر کنید: طبق CPHS ، سواد بزرگسالان (49-15 سال) در پایان سال 2019 در مناطق شهری 100٪ و در مناطق روستایی 99٪ بود. این خیلی درست است که درست باشد.  این نشان می دهد که CPHS به خانوارهای بهتر برخوردار است.

طرح زمانی متراکم می شود که سواد را در مقاطع مختلف از زمان مقایسه کنیم.  براساس CPHS ، چهار سال زودتر ، در پایان سال 2015 ، میزان سواد در همان گروه سنی فقط 83 درصد بود.  آیا واقعاً ممکن است که بیسوادی بزرگسالان طی چهار سال ریشه کن شود؟  بعید به نظر می رسد

ما می توانیم این موضوع را با نگاهی به سواد همان گروه ها در این دوره ادامه دهیم.  به عنوان مثال ، ما می توانیم گروه سنی 49- 15 در پایان سال 2019 را با گروه سنی 45- 11 در پایان سال 2015 مقایسه کنیم. این دو گروه مربوط به یک گروه مشابه هستند.  اگر CPHS در درجه اول یک پنل داده باشد ، میزان سواد این گروه باید تقریباً در سال های 2015 و 2019 یکسان باشد. اما در واقع به طور مداوم در حال افزایش است ، از 84٪ در 2015 به 99٪ در 2019. این نشان می دهد که آزمون CPHS  به مرور به خانواده های بهتر (یا تحصیل کرده)

تعصب قبلاً در پایان سال 2015 اعمال شده است ، قضاوت بر اساس مقایسه با NFHS-4 قبلی.  نمره CPHS برای سواد بزرگسالان (49-15 سال) در آن زمان 6 درصد بیشتر از نمره NFHS-4 برای 16-2015 برای مردان و زنان بود.  این تعصب همچنین از داده های دارایی های خانوار مشهود است.  طبق CPHS ، به عنوان مثال ، 98٪ از خانواده ها در پایان سال 2015 برق داشتند ، 93٪ آب در خانه ، 89٪ تلویزیون و 42٪ یخچال داشتند.  ارقام مربوط به NFHS-4 بسیار کمتر است: به ترتیب 88٪ ، 67٪ ، 67٪ و 30٪.

هیچ تضمینی برای اطمینان بیشتر NFHS-4 نسبت به CPHS وجود ندارد.  اما حداقل ما می دانیم که این یک مطالعه نمایندگی ملی است و داده های NFHS-4 نیز قابل قبول تر از نمونه های CPHS آنها است.  علاوه بر این ، ارقام سواد NFHS-4 با داده های سرشماری 2011 برای گروه های مشابه مطابقت دارد ، اما ارقام سواد CPHS چنین نیست – بسیار زیاد است.

همانطور که قبلاً گفته شد ، به نظر می رسد تعصب CPHS نسبت به خانوارهای ثروتمندتر با گذشت زمان افزایش یافته است.  با مقایسه مشابه داده های NFHS-5 برای 11 کشور اصلی که این مطالعه در حال انجام است ، تا سال 2019 ، تعصب واقعاً نگران کننده بود.  به بیهار فکر کنید.  طبق CPHS ، 100٪ از خانوارهای بیهار در پایان سال 2019 برق داشتند ، 100٪ در خانه آب داشتند ، 98٪ توالت و 95٪ تلویزیون داشتند.  بهشت!  ارقام مربوط به NFHS-5 بسیار کمتر و قابل قبول تر هستند (به ترتیب 96٪ ، 89٪ ، 62٪ و 35٪).  بیهار فقط یک کشور است.  اما یک تقابل مشابه برای این 11 حالت با هم وجود دارد (جدول را ببینید).

سرنخ دیگری از مقایسه با نظرسنجی دوره ای نیروی کار (PLFS) 2018-19 ، که در گزارش دانشگاه ایالتی Azim Premji of Working India 2021 (bit.ly/2SQvcqO) ارائه شده است ، پدیدار می شود.  آنها پیشنهاد می کنند که CPHS متوسط ​​درآمد را با اختلاف زیاد – شاید حدود 50٪ یا بیشتر در مناطق روستایی ، تخمین بزند.

به طور خلاصه ، به دور از نمایندگی ملی ، نمونه CPHS نسبت به خانوارهای ثروتمند بسیار مغرضانه است و احتمال دارد با گذشت زمان افزایش یابد.  تعصب ممکن است تعجب آور نباشد ، زیرا روش نمونه گیری ظاهراً شامل بررسی “خیابان اصلی” ابتدا در هر دهکده آزمایشی یا بلوک شمارش و تغییر حالت به خیابانهای داخلی است فقط درصورتی که اندازه نمونه به آن نیاز داشته باشد.  اگرچه فقط به همین دلیل ، خانوارهای فقیر ملزم به کمبود نمایندگی هستند.

به هر حال ، ما در بررسی اخیر شواهدی از تأثیر اقتصادی Covid-19 ، این تعصب را در داده های CMIE مشاهده کردیم.  مجموعه ای از نظرسنجی های خانوارها با تمرکز بر کارگران غیررسمی و خانواده های آنها به شدت حاکی از آن است که اشتغال ، درآمد ، هزینه و مصرف غذا در سال 2020 بسیار کمتر از سطح پیش انسداد باقی مانده است. CPHS ، برعکس ، بهبودی سریع نسبتاً سریع پس از قفل ملی را نشان می دهد.  اگر در نظر بگیریم که خانوارهای فقیر در داده های CPHS به شدت کمبود دارند ، این تناقض آشکار به راحتی برطرف می شود.

با توجه به نقش مهم داده های CMIE در بحث های اقتصادی امروز ، همه اینها فقط نمونه ای از مباحث آماری است که نیاز به بررسی فوری دارد.  اولین قدم این است که CMIE ادعای خود را مبنی بر اینکه CPHS یک نظرسنجی در سطح ملی است ، مجدداً تأیید یا پس بگیرد (انتظار مطمئن از آژانس ای که برای هر موج 180000 دلار هزینه می گیرد تا یک سوال یک دقیقه ای به نظرسنجی اضافه کند).  سپس بگذارید صد صدا غرش کند.